English
Nederlands
GenderBalance
De algemene consensus lijkt nog altijd te zijn dat de man het geslacht* van de baby bepaalt. Immers is hij degene die de X of Y zaadcellen bij de vrouw inbrengt en zij heeft ‘enkel’ de X eicellen. Is daarmee de kous af? Absoluut niet! Laten we kijken naar de bewijzen, vooroordelen en andere belangrijke factoren die bepalend zijn of jij een jongen of een meisje zal krijgen.
Dan eerst een korte biologieles voor wie het nooit heeft geleerd of het zich niet goed kan herinneren: Voor het maken van een baby heb je een man en een vrouw nodig (dit hoeven niet noodzakelijkerwijs de ouders te zijn, denk aan sperma donoren, draagmoeders etc) wanneer het sperma in contact komt met de eicel, zal een zaadcel de eicel penetreren et voila: een baby in de maak! Omdat ook het geslacht vastligt in het DNA de zaadcel (X = vrouwelijk of Y = mannelijk) ligt op het moment van conceptie vast of er een jongen of meisje uit voort zal komen.
Wat is nu het probleem met deze perceptie? Eigenlijk een heleboel! Het suggereert dat de vrouw een hulpeloos wezen is dat zaadcellen ontvangt en dat de minuscule zaadcellen zelf meer invloed hebben op wat er in haar lichaam staat te gebeuren dan de vrouw zelf. Niet alleen is dit idee problematisch, het is gewoonweg incorrect. Neem nu voeding, geen enkel mens reageert hetzelfde op voeding. De een heeft geen problemen met het drinken van melk, de ander is lactose intolerant en brengt de rest van de dag beroerd op het toilet door. Ook medicatie werkt niet voor ieder mens identiek, de een is allergisch of ontwikkeld vervelende bijwerkingen, de ander knapt zienderogen op. Nu gaan deze vergelijkingen natuurlijk niet helemaal op, omdat de conceptie behoorlijk gecompliceerd en wonderlijk is, maar dat ons lijf zelf (onbewust) bepaalt hoe het ergens op reageert, is een feit. Nu is sperma natuurlijk een heel ander verhaal dan een glas melk of een paracetamol, maar ook en juist in de vagina en baarmoeder is het HAAR lichaam dat bepaalt wat ermee gebeurd. Het is ronduit beledigend om zomaar te constateren dat die kleine zaadjes meer kunnen dan die wonderlijke vrouwenlijven die een heel mens groeien, ja!
Menselijk leven en eigenlijk elk leven, is een wonder. Het lijkt zo vanzelfsprekend, maar heb je er ooit echt bij stilgestaan hoe ongelooflijk complex dit is? In slechts 38 weken tijd (gemiddeld) groeien twee piepkleine cellen uit tot een volledig mensje met miljoenen cellen. Dat dit ontzettend veel energie vraagt van de moeder, is een understatement. Dat er een heleboel mis kan gaan, is ook duidelijk. Als er ook maar een cel de verkeerde kant op deelt, kan dit al desastreuze gevolgen hebben voor de gezondheid van het kind in kwestie, maar ook voor de moeder. Dat het niet vaker misgaat dan goed, is terecht een wonder te noemen. En dan komen we op het gebied van het geslacht uit: om te voorkomen dat het vaker misgaat, is het noodzakelijk dat de vrouw de zaadcel ZELF uitkiest.
Het is een feit dat mannen en vrouwen veelal andere behoeftes hebben, niet alleen qua seks, maar ook qua voeding, vitamines en mineralen, sport en beweging en nog zoveel meer. We zijn gelijk, althans we zouden gelijk moeten zijn qua mensenrechten en dergelijken, maar we zijn niet hetzelfde. Mannen en ook jongetjes, zijn vaak groter, zwaarder en hebben meer spierontwikkeling. Vrouwen daarentegen zijn dus over het algemeen weer iets kleiner en hebben meer vetweefsel. Ook verschilt onze hormoonhuishouding ontzettend van elkaar, waarbij mannen beduidend meer testosteron hebben en vrouwen afhankelijk van haar cyclus veel meer fluctueren in hormonen. Dit zijn noodzakelijke verschillen om ervoor te zorgen dat we ons voort kunnen planten. Maar het is ook noodzakelijk voor onze overleving en dit begint in de baarmoeder. Dit begint zelfs al ver voor de conceptie!
Kijk maar eens om je heen, bij jezelf, je vriendinnen, je ouders en schoonouders, je tantes en je buurvrouw: hoeveel jongens en meisjes werden er bij hen geboren? Gemiddeld hebben gezinnen in Nederland twee kinderen en zien we niet vaker dat we twee kinderen van hetzelfde geslacht hebben? Of wat ook veel voorkomt: 3 kinderen, waarbij de oudste een ander geslacht heeft dan de twee jongsten. Natuurlijk zijn er ook heel veel gezinnen met zowel een zoon als een dochter. Of meerdere zoons en dochters, maar het valt mij persoonlijk keer op keer op dat iemand twee dochters heeft of twee zoons en dan kun je er donder op zeggen dat de volgende hetzelfde geslacht zal hebben. Tenzij de vrouw, al dan niet bewust, een aantal veranderingen aanbrengt.
Welke veranderingen dit zijn? Hierbij moet je vooral denken aan voeding. Nu is dit niet samen te vatten in een artikel, maar het komt erop neer dat de input van de vrouw 100% bepaalt wat de output is: oftewel het geslacht van de baby. Omdat het geslacht van de baby dus van grote invloed is op de overlevingskans. Nu is dit in onze huidige Westerse maatschappij veel minder relevant dan dit vroeger was. Vandaag de dag lopen we een supermarkt in en kopen wat we nodig hebben om te overleven, we hebben een dak boven ons hoofd en we hebben het over het algemeen prima voor elkaar, uitzonderingen daargelaten helaas. Maar toen we nog in de bomen leefden, was het elke dag maar weer de vraag of er voldoende voedsel zou zijn. En of we wel veilig waren. Of er wel beschutting was en of er geen roofdier of rivaliserende groep op de loer lag. Natuurlijk zijn ook mensen geëvolueerd, maar dit stukje betreft onze vruchtbaarheid en gezondheid is nagenoeg hetzelfde gebleven. Dit verklaart waarom ons lijf nog altijd reageert op de omstandigheden in ons leven en dus van invloed is op het geslacht en daarbij de kans op overleving.
Om er dus voor te zorgen dat de vrouw een zo gezond mogelijk kind krijgt, met de beste kans op gezond nageslacht, is het de vrouw die de zaadcel uitkiest die daar de meeste kans op maakt. Een vrouw die is ingesteld op een zoon, zal dan ook een zoon krijgen. Dit is biologisch gezien de enige juiste en logische optie. Hetzelfde geldt voor vrouwen met een meisjesvriendelijke leefstijl, ze zal keer op keer een dochter baren. Als haar (ex)partner vervolgens bij een vrouw met een jongensvriendelijke leefstijl een kind verwekt, zal dit keer op keer een zoon zijn. Alleen hieruit kun je al opmaken dat het geslacht dus niet bij de man ligt. Het feit dat hij de zaadcellen geeft, betekent geenszins dat hij dus ook verantwoordelijk is voor het geslacht. Er is een ei met miljoenen zaadcellen en dit ene ei kiest mooi zelf wie ze toelaat. Dat is essentieel voor de kans van slagen, de natuur wil niets liever dan gezond nageslacht voortbrengen, dus natuurlijk is hier iets op bedacht. Het idee dat de zaadcel haar bruut penetreert is niet alleen vrouwonvriendelijk, alsof de vrouw en haar ei hulpeloze wezens zijn die geen keuze hebben, het is op niets gebaseerd. Het is nooit bewezen, het werd simpelweg aangenomen en het correspondeert ook helemaal niet met wat we in de praktijk en in het onderzoek van Gender Balance zelf zien.
Waarom is dit niet bekend? Waarom is dit geen wereldnieuws?! Waarom reageren veel mensen lachend of zelfs beledigd wanneer je aangeeft dat het geslacht van de baby niet bij de man maar bij de vrouw ligt? Ontbreekt het hen allemaal aan kennis of is hier een diepere oorzaak voor?
Laten we niet vergeten hoe de zaken er voor staan in de wetenschap: het is pas sinds een paar decennia zo dat er ook vrouwen werken in de wetenschap. Voorheen waren er heel zelden vrouwen werkzaam, maar liever niet natuurlijk. Want waar hoort de vrouw in de jaren ‘50, ‘60 en zelfs nu nog vaak? Juist: thuis. Voor de kinderen zorgen, het huis spik en span houden, sociale afspraken nakomen en ga zo maar door. En als ze werkt, dan het liefst in een parttime baan. De zorg voor kinderen en werken op academisch niveau is ontzettend moeilijk te combineren maar niet onmogelijk. Echter het is nog maar zo kort geleden dat vrouwen ontslagen werden op het moment dat ze gingen trouwen, daar hadden zij helemaal geen keuze in. Vrouwen mochten niet stemmen, een bankrekening openen of een grote aankoop doen zonder toestemming van haar man, vader of broer. En als ze die niet (meer) had? Dan had haar verre neef meer zeggenschap over haar leven dan zijzelf. Het lijkt nu onvoorstelbaar, maar dit was tot voor kort toch echt de realiteit. En hoewel we gelukkig steeds meer vrouwen zien in de wetenschap, is het lange tijd gedomineerd door mannen.
Is het mogelijk dat mannen zichzelf een grotere rol hebben toebedeeld in de zwangerschap? Is het mogelijk dat het voor hen niet voldoende of logisch was dat ook hier de vrouw het meeste werk verricht? Immers is zij degene die een heel mens groeit, dat is nogal wat. Ik kan mij voorstellen dat de man hier een grotere rol in wil spelen, omdat het op het eerste oog vrij magertjes is wat hij levert. Dat hele baby maken gedoe was natuurlijk heel leuk, maar wat is zijn rol daarna nog? Zij groeit, bloeit, kotst, knakt en baart een mens en hij dan? Hij bepaalt dan dus de rest? Zijn die minuscule zaadcellen ‘machtiger’ dan het lijf van de vrouw? Het antwoord is nee. Gewoon echt niet. Maar zeg dat hardop en je loopt het risico op hoongelach of woede. Wat ontzettend zonde! Want zonder die zaadcellen zouden wij vrouwen ook nergens zijn. Zonder mannen, geen baby’s. Dus voel je echt niet minder door deze informatie, mannen. We zijn dol op jullie! Maar wij vrouwen bepalen het geslacht.
Droom jij ervan om een zoon of dochter te krijgen en wil je bewust het geslacht van je toekomstige baby beïnvloeden? Lees dan hier hoe het in zijn (haar) werk gaat en neem dan contact op voor meer informatie.
* Wanneer we het bij Gender Balance hebben over het geslacht, gender, jongen, meisje, man of vrouw, dan hebben we het over de chromosomen, niet over hoe men zich identificeert. Je geslachtschromosomen zeggen niet altijd iets over wie iemand is en of het biologische geslacht ook daadwerkelijk klopt bij de identiteit van de persoon. Bovendien is DNA en zeker gender identiteit heel wat ingewikkelder dan wat wij op dit moment goed kunnen begrijpen. Gender is fluïde en wij steunen de LGBTHQ community volledig.