Gender disappointment: hoe ga je ermee om wanneer je teleurgesteld bent in het geslacht van je kindje?

Wanneer je toegeeft dat je graag een zoon of dochter had gehad en nu dus dealt met gender disapointment, komen de trollen uit de bosjes gesprongen. De “Wees dankbaar voor wat je krijgt en dat je kind gezond is!”. We hebben het allemaal weleens gelezen of gehoord en het is zo niet helpend. Ten eerste denk ik: wie zegt dat ik niet dankbaar ben? En van wie kreeg ik dit kindje dan? Volgens mij heb ik zelf heel hard gewerkt tijdens mijn zwangerschap en bevalling, die baby viel niet zomaar in mijn schoot. En geloof mij, met mijn zwangerschappen had ik daarvoor getekend. Of leuk een baby uit de boom plukken ipv maanden lang ontstekingsreuma in mijn bekken, spugen tot de baby eruit was en het grote verdriet toen ons kind stierf. Want dat “kreeg” ik dan ook? Moest ik daar dankbaar voor zijn? Een piepklein kistje met daarin onze dochter? De aannames van de minst intelligente mensen onder ons, zijn bijzonder irritant. Het Dunning-Kruger effect: hoe minder verstand, hoe groter de mond. En echt het zijn vrijwel altijd mensen die zelf wel gezonde kinderen hebben! Hoe haalt zo iemand het in zijn of haar hoofd om het verdriet van anderen te gebruiken om ook jou te kunnen kwetsen? Echt get a life.

Wat is gender disapointment?

Gender disappointment is de teleurstelling om het geslacht van je nog ongeboren kindje. Het is vaak een gecompliceerde situatie waar niemand om vraagt en dus is het veroordelen van deze mensen te simpel. Je had bv heel graag een dochter gewild en je krijgt een zoon. Maar je hebt geen idee hoe dat nou moet, een jongetje opvoeden. Zullen jullie later wel gedeelde interesses hebben? En is het echt waar dat zoons later meer naar de familie van hun partners trekken en raak jij je zoon dan kwijt? Of je wilde juist graag een dochter omdat je al zoons hebt en zo graag mee wilde maken hoe de band tussen moeder en dochter is? Of ben je, net als ik, een kind van een bepaald geslacht verloren en wil je alsnog meemaken hoe het is om een broertje of zusje op te mogen voeden? Niet om het kind dat je verloor te vervangen, maar gewoon om het te mogen ervaren! Ook hormonen kunnen een grote rol spelen. Zo kun je erg verdrietig worden van dingen waar je normaal je schouders voor op zou halen. Vaak spelen verwachtingen uit de omgeving ook een rol, misschien zijn er al 4 kleindochters en hoopt iedereen nu op een jongen. Die druk helpt zeker niet bij de gevoelens waar je toch al niet om hebt gevraagd.

Wat gender disappointment NIET is:

Ondankbaar, verwend, liefdeloos, harteloos en al die andere nonsens die zeer domme mensen je aan willen praten. Vrouwen met GD voelen zich vaak juist ontzettend schuldig naar hun ongeboren baby toe. Daaruit spreekt vooral veel liefde! Ook is er veelal sprake van schaamte, juist omdat er zo'n taboe op ligt. Omdat er mensen zijn die het erger hebben en jij zogenaamd iets af zou nemen van hen. Alsof iemand die al jaren worstelt met onvruchtbaarheid, spontaan nog meer niet zwanger raakt omdat jij teleurgesteld bent. Gaan deze mensen ook niet uit eten, omdat er dagelijks duizenden mensen omkomen van de honger? Gaan zij niet op hun droomvakantie, omdat er mensen zijn die dakloos zijn? Nee hoor, dit cliche komt enkel naar voren wanneer het over je zwangerschap gaat. Al die negativiteit altijd, ik word er zelf ook chagrijnig van. Ga lekker breien en bij de eerste de beste neiging om weer online te zaniken, steek je die breinaald waar de zon niet schijnt. Dank u!

Door het uit het verdomhoekje te halen, geef je mensen de kans om GD op een goede manier te verwerken. Immers is dit iets waar je doorheen moet en dat gaat veel beter wanneer je je gevoelens ook echt verwerkt. Door er echt naar te kijken, jezelf vragen te stellen en je verdriet ook echt te voelen. Want pas als je het hebt vastgehouden, kun je het loslaten. En meestal is het helemaal over op het moment dat je baby op je borst gelegd wordt. Dat regelt moeder natuur heel goed! Postnatale depressie even daargelaten, dat is helaas weer een heel ander verhaal. Maar persoonlijk, ondanks dat ik echt heel graag een meisje wilde, was dat gevoel compleet weg toen ik mijn zoons in mijn armen kreeg. Als ik van tevoren toch had geweten dat zij het waren, dan was mij een hoop verdriet bespaard gebleven. Nu ben ik zo trots als een pauw op mijn zoons!

Hoe ga je om met gender disappointment?

Het is dus heel belangrijk om je gevoelens te erkennen. Net als elk ander gevoel, mag ook je teleurstelling om het geslacht van je baby er zijn. Stel jezelf de vraag waarom je deze gevoelens hebt. Is het omdat je het altijd zo voor je het gezien? Vind je het spannend om een zoon te krijgen omdat je nare ervaringen hebt gehad met mannen? Of wordt er juist van je verwacht om een "stamhouder" te baren? Waar zit je pijn? En wat kun je doen om deze pijn te “eren” doorhet vast te houden, zodat je het daarna los kunt laten? Want juist door hard te zijn voor jezelf (of voor de ander) maak je het probleem alleen maar groter.

Ga ook zeker in gesprek met andere moeders! Hoe ervaren zij het ouderschap? Wat is er zo leuk aan dit jongetje of meisje? En weet ook dat baby’s allemaal een beetje lijken op een aardappel met een volume- en een poepknop. Veel meer is het in het begin nog niet en ze zijn allemaal zo schattig! Dat gaat jouw kindje ook zijn! En ga op zoek naar mooie baby items. Ik vond bv kleding voor jongens echt donker en saai, maar door stoere mini outfits en bv speelgoed te kopen, ging ik er steeds meer naar uitkijken. En mocht je erover kunnen praten met je partner, beste vriendin, zus of moeder: zeker doen!

De wens blijft

Hoewel je gender disapointment dus echt beter zal gaan worden, zijn er nog steeds veel vrouwen (en mannen) die met de wens voor een zoon of dochter blijven zitten. Dus je wil graag het kind of de kinderen die je al hebt en je droomt ervan om er een zoon of dochter bij te krijgen. Dan ben je ontzettend welkom bij het volgen van de Gender Balance methode. Zie hier de meest gestelde vragen en neem gerust contact op wanneer je nog vragen hebt.

Liefs Leonie
mama van 3 en Gender Balance coach