English
Nederlands
GenderBalance
Gisteravond kwam het weer eens voorbij, een artikel rondom “Gender Reveals”, een populaire manier in de Verenigde staten, om het geslacht van de baby bekend te maken. Toen ik zwanger was had ik nog niet van dit fenomeen gehoord (ja, ik voel mij stokoud) maar ook in Nederland is het inmiddels een hele happening. Op mijn tijdslijn komen regelmatig filmpjes en foto’s voorbij van taarten, roze of blauw van binnen, filmpjes waarin ballonnen worden geknapt en er blauwe of roze confetti uit komt dwarrelen. Ik vind het eigenlijk wel leuk om te zien, zeker wanneer het een moeder betreft met 3 zoons en van blijdschap begint te gillen wanneer er roze uit het confetti kanon komt. Ook voel ik mee wanneer een stel zusjes in een cupcake hapt en er roze verschijnt. De genodigden reageren lauw en vader trekt een gezicht. Er ligt druk op moeder om een zoon te verwekken, want “het is nu tijd voor een jongen”.
Natuurlijk zijn de reacties en afhankelijk van de pagina of groep die het deelt, overwegend positief of juist negatief. Laatst was het een linkse, redelijk feministische pagina dat een heus artikel had gewijd aan het fenomeen Gender Reveal. De schrijfster, uiteraard moeder van een dochter en een zoon, was stellig: Gender hangt niet af van wat er tussen de beentjes hangt of niet. En dat het een gênante bedoening is, wanneer ouders foto’s delen van hun ongeboren spuit, liefst met de beentjes wijd open en de genitaliën omcirkeld. Een onnodig en overdreven feest waarbij meisjes nog voor ze goed en wel vingernagels ontwikkeld hebben, al naar roze gedwongen worden en jongens naar blauw. Tot zover kan ik haar volgen. Ook ik kan het wat overdreven vinden wanneer ik een stel met een cowboy hoed voorbij zie galopperen op een paard en hij met een lasso een doos uit een boom slaat, waarop staat: Guns or roses. Alsof a. guns voorwerpen zijn die je associeert met een mannelijke foetus en b. misschien is zij wel allergisch voor rozen. Maar goed, laat iedereen daarin een beetje uniek zijn.
Dan gaat ze verder: als feminist vindt ze dit soort feestjes niet kunnen. Sterker nog: de moeders verloochenen zichzelf en zouden zich niet druk moeten maken om zoiets als gender. Iets dat, zo benadrukt ze nogmaals, niets te maken heeft met het daadwerkelijke geslacht. In Nederland hoef ik in veel kringen niet met een dergelijke verklaring aan te komen: Gender neutraal heeft hier zo’n slechte bijsmaak, dat zelfs de Hema geboycot werd. En kom niet aan onze rookworsten! Ze vervolgd haar verhaal met “het zou niets uit moeten maken, gender conforme normen zijn verleden tijd en ik wilde het geslacht niet weten omdat het er niet toe deed. Bovendien is gender iets waarmee een persoon zich identificeert. Een baby, geboren met een penis en scrotum, kan zich prima ontwikkelen tot een ander gender, hij kan zich vrouw voelen, of gender fluide, of geen van beide, of afhangen van in welke mood hij/zij verkeerd. Als feminist, kan ik dit niet genoeg toejuichen. Al moet je dat natuurlijk niet te hard roepen wanneer je door de Bible Belt loopt. Voor je het weet bekogelen ze je met mazelen. Ze zouden om deze reden geen Gender Reveals moeten heten, maar “Seks reveals”. De schrijfster stelt dat alleen onnozelen daar een pornografisch beeld bij denken. En hoewel ik haar standpunt begrijp, we bewegen ons immers in dezelfde online kringen, voel ik toch iets dat niet klopt.
Ja, sekse en gender zijn niet hetzelfde. Ja, grammaticaal gezien klopt sekse wanneer we het hebben over de genitaliën. Maar ik denk vooral dit: taal is altijd in beweging en wanneer een term vaak genoeg gebruikt wordt, dan verandert de taal. Daar kun je je hevig tegen verzetten en proberen vast te houden aan de taal, maar dat is ten eerste nutteloos en ten tweede: taal is altijd aan verandering onderhevig. Het Nederlands van 100 jaar geleden, klonk toch echt een tikkie anders dan de taal die we nu spreken. Er is meer Engels bij gekomen, vooral in het business leven (zag je wat ik deed daar?) en ouderwetse woorden als linkmiegel en nozem worden amper nog gebruikt. Al haar argumenten waren door mijn hoofd gegaan, toen ik bezig was met het opzetten van mijn geslachtsbeïnvloeding coaching bedrijf. De naam was in het begin niet van belang, omdat er a. nooit sprake was van enig plan om een bedrijf op te zetten en b. er lag zo’n berg werk dat ik niet toekwam aan een naam bedenken. Toch zat het vanaf dag een in mijn hoofd: Gender Balance. En ja, ik wist meteen “Gender” klopt niet. Maar om bij een coachingsmethode dat zich richt op het verwekken van baby’s gebruik te maken van de naam Sekse Balance, vond ik op z’n zachtst gezegd niet aantrekkelijk klinken. Ja natuurlijk zouden er genoeg mensen zijn die de naam zouden begrijpen. Maar er zouden meer mensen zijn die denken dat ik bepaalde diensten zou verlenen die toch echt niet tot mijn repertoire behoren. Gender: omdat dit een algemeen gebruikte term is dus. Balance, omdat het gaat om een balans binnen het gezin dat bij mij aanklopt voor hulp. Want dat het voor de schrijfster niet van belang was, betekent niet dat dit dus voor iedereen zo werkt.
En zo kom ik tot de essentie van wat echt belangrijk is voor mij, als feminist. De vrijheid om te kiezen. Of je nu een feest geeft om met een kanon of voor mijn part een vliegtuig met tekst erachter kiest, of dat je het niet wil weten of niet deelt met je omgeving: dat is aan jou. Wat ik niet feministisch vindt, is dat iemand mij of anderen gaat vertellen hoe je er wel op een correcte manier mee om zou moeten gaan. Laat mensen die daar behoefte aan hebben lekker feest vieren met vrienden en familie om zoiets banaals als de sekse van hun kind. En ja, er komt regelmatig gender disappointment voorbij, ook grammaticaal onjuist, maar dat maakt het gevoel niet minder echt. Sommige dingen zitten nu eenmaal in je gevoel, heeft het echt zin om daar een stuk schuldgevoel aan toe te voegen dat er toch al zat? Want niets dat een ander je op zo’n moment kan vertellen is nieuw. Daar hebben die vrouwen zichzelf al mee om de oren geslagen.
“Wees dankbaar voor wat je krijgt” (van wie krijg je ze?). “Zielig voor de baby” (waarom? Denk je dat ze weggegooid worden ofzo?). “Lekkere moeder ben jij” (nee, jij bent een schitterend voorbeeld). Zullen we ons daar druk om maken? Of juist niet. Als je ergens iets van vindt, hoef je dit niet altijd te verkondigen. Als je iets te zeggen hebt wat niet bijdraagt aan het geluk van de ander noch jezelf, zeg het dan gewoon niet. Of word je er wel gelukkig van om een ander omlaag te halen, zodat jij je beter kunt voelen? In dat geval zegt het echt meer over jou dan over de ander. Maar dat is ook wel bekend volgens mij. Dus Gender Balance, ook al is het technisch – nog – niet correct. Omdat we dromen uit laten komen, mensen ontzettend blij maken en dat zonder enige uitleg over het waarom. Ik weet waarom. En weet je wat ik ook weet? Dat het niemand iets aan gaat. Dus you do you girl!
Leonie, moeder van een dochter* en twee zoons, getrouwd met de leukste, coach @ GenderBalance.nl