Wanneer je een voorkeur hebt. Taboe?

11-10-2016, 15:28  •  8107 keer bekeken  •  0 reacties
 GenderBalance

Het hebben van een voorkeur voor een jongen of meisje, wordt gelukkig steeds minder een taboe. Waar op de meeste fora enkele jaren geleden nog net niet met rotte eieren naar vrouwen werd gegooid die zelfs maar durfden te denken dat ze een voorkeur hadden, zien we nu dat het hebben van een voorkeur steeds meer geaccepteerd wordt. De volgende stap is het accepteren dat deze mensen met een (lichte of sterke) voorkeur het geslacht gaan beïnvloeden.

Maar om dit voor elkaar te krijgen, moeten we even terug naar die voorkeur. Waarom zou iemand een voorkeur hebben? Moeten we niet gewoon blij zijn met wat we krijgen?! Er zijn vrouwen die niet eens zwanger kunnen worden! Er zijn vrouwen die wel zwanger kunnen worden, maar niet zwanger kunnen blijven. Er zijn oorlogen, nare ziektes, armoede en allerlei ellende in deze wereld en dan durft iemand een voorkeur te hebben voor het geslacht van haar baby!

Maar natuurlijk mag iemand een voorkeur hebben! Enkel omdat er mensen zijn die het slechter hebben, betekent niet dat jij jezelf dan maar opzij moet zetten. Dat is net zoiets als niet eten, wanneer er mensen zijn die verhongeren. Of niet gelukkig mogen zijn, omdat er mensen zijn die nog gelukkiger zijn. Tot op een zekere hoogte kunnen we een ander helpen door bijvoorbeeld geld en voedsel te doneren, maar verder staan wij ook machteloos. Net zoals er heel veel vrouwen zijn die urine doneren om fertiliteitsmedicatie van te laten maken. Ze doen dit graag, maar kunnen verder ook niets doen, behalve met hen meehopen dat elke vrouw (en man) die een kinderwens heeft, deze ook vervuld ziet.

Maar dit betekent niet dat we ons dan schuldig zouden moeten voelen om onze eigen gevoelens. Het zijn gevoelens waar je vaak niet eens wat aan kunt doen. Ze zijn er nu eenmaal en er zijn talloze redenen waarom vrouwen een voorkeur hebben voor specifiek een zoon of een dochter. En als je echt even de tijd neemt om die gevoelens te begrijpen en aan te horen, dan zul je zien dat jullie heel wat meer gemeen hebben dan gedacht.

Ooit sprak ik een vrouw met 3 dochters. Ze was dolgelukkig met haar kinderen, maar ze voelde zich niet compleet. Ze verlangde naar een zoon. En die zoon wilde zij vernoemen naar haar vader, die door een vreselijk ongeluk om het leven was gekomen toen zij zelf nog maar een kind was. Ze miste haar vader nog altijd vreselijk en omdat er in haar ouderlijk gezin enkel dochters geboren waren, die zelf ook enkel dochters voortgebracht hadden, hoopte ze vurig op een zoon. Hopend om haar vader in hem terug te zien, net zoals ze hem ook terug zag in haar dochters. Niet om haar vader te vervangen, natuurlijk niet, hij zou haar kind zijn. Maar om met hem net zo'n liefdevolle band op te kunnen bouwen die ze met haar vader had en nu ook met haar dochters heeft. Een tijd later zag ik haar weer en ze was inmiddels bevallen van een prachtig meisje. Ze zag er gelukkig uit, het meisje paste mooi in hun gezin. De moeder vertelde mij dat ze erg teleurgesteld was geweest toen het weer geen jongen bleek te zijn. Ze was niet teleurgesteld dat er een meisje kwam, het meisje was ook zo gewenst. Maar ze had verdriet dat er geen jongen in haar gezin was gekomen. Dat is zo belangrijk om te begrijpen, dat de moeder geen teleurstelling voelt ten opzichte van het kind dat ze kreeg, maar dat ze verdriet voelde om het kind dat ze niet kreeg. Dit was haar laatste kans geweest op een zoon. Deze moeder heeft haar kinderwens afgesloten en probeert mogelijk nog steeds te accepteren dat er geen zoon zal komen. Dat ze de moeder-zoon band nooit zal ervaren. En daarbij is ze gelukkig en stinkend rijk dat ze deze band wel mag ervaren met haar vier dochters. Mag zij deze gevoelens hebben? Absoluut!

Er zijn niet altijd dramatische redenen waarom iemand graag een zoon of een dochter wil. Veel vrouwen willen heel graag ervaren hoe het is om beide geslachten op te mogen voeden. En hoewel het misschien heel oppervlakkig mag lijken dat iemand graag een meisje in zwierige jurkjes aankleed of bij een zoon graag stoere kapseltjes maakt, ligt er vaak toch een diepere wens aan ten grondslag. Vrouwen die zelf een heel goede band hebben met hun moeder en dit zo graag willen ervaren met een dochter. Vrouwen die juist geen goede band hebben met hun moeder en dit goed willen maken met hun eigen kind. Of families met afwijkingen of ziektes die enkel een kind van een bepaald geslacht raakt en dus hopen op een kind van het andere geslacht. In Nederland is het nog altijd ontzettend moeilijk en een langdurig, vaak pijnlijk traject, om medische hulp te krijgen om het geslacht te beïnvloeden, ook bij ernstige ziekten of afwijkingen. Het maakt niet uit wat de achtergrond is van de wens, de wens is er en daar hebben wij niet zoveel van te vinden. Het heeft namelijk niets met ons eigen verdriet of onze achtergrond te maken. We zouden dit niet moeten projecteren op een ander. Elk mens heeft recht op haar eigen verdriet, haar eigen voorkeuren en dromen.

Hoewel ik het dus absoluut heel begrijpelijk vind dat er mensen zijn die dit lezen en denken: pfff ik zou al blij zijn met 1 kind! Hoop ik ook dat deze vrouwen begrijpen dat het niet eerlijk is hun eigen wensen en verdriet te projecteren op een ander. We hebben allemaal dromen, we mogen allemaal dromen. En hoewel ik nooit zal beweren dat een vrouw die de wens heeft voor een zoon of dochter, net zoveel verdriet heeft als een vrouw die helemaal geen kinderen mocht krijgen of zelfs een kind verloren heeft, vind ik wel dat wij vrouwen best wat aardiger en begripvoller mogen zijn naar elkaar toe.

Ik schaam mij niet voor mijn wens om ooit nog een dochter te krijgen. Een dochter die mag blijven (onze dochter is tijdens de zwangerschap overleden) en samen met haar broers ons gezin compleet te maken en daarbij nooit vergeten dat er een prachtig zusje is die vanaf haar wolkje over ons waakt. Mijn eigen wens heeft ervoor gezorgd dat ik mij ben gaan verdiepen in het beïnvloeden van het geslacht. En hoewel er geen garanties zijn, zijn er absoluut heel goede mogelijkheden om het geslacht van je baby te beïnvloeden. Want we weten nu (zie mijn vorige blogs) dat de kans op een zoon of dochter geen 50/50 is. Een vrouw met 3 dochters, zoals in bovenstaand verhaal, heeft in de meeste gevallen zo'n 80% om weer een dochter te verwekken. Echter wanneer zij haar leefstijl aanpast, zal zij na slechts 3 maanden haar kansen om kunnen draaien en 80% hebben om een zoon te verwekken. Ditzelfde geldt natuurlijk ook voor moeders van zoons. Wanneer een vrouw eenmaal enkele zoons heeft gebaard, is de kans groot dat ze volledig is ingesteld op het krijgen van nog meer zoons. En het is een groot geluk om te leren dat we onze kansen om kunnen draaien en dat kindje krijgen waar we altijd van hebben gedroomd. Om ons gezin compleet te maken en die rusteloosheid en het verdriet dat daarbij kwam kijken achter ons kunnen laten.

Wanneer we ons leven inrichten dromen we van een leuke baan, een mooi huis, een lekkere vent en als het even kan een stel gezonde, huppelende kinderen. Daar werken we hard voor! Waarom zouden we dan niet alles op alles zetten om ervoor te zorgen dat ons gezin eruit ziet zoals we altijd gedroomd hebben? Een gezin dat in balans is, met evenveel zoons als dochters of een gezin met enkel dochters of zoons. Dit is ons leven en we kunnen het heft in eigen handen nemen om ervan te maken wat wij willen.

Wil jij weten hoe jij het geslacht van je toekomstige baby kunt beïnvloeden? Neem dan contact met mij op en kom meeschrijven op ons forum.

Om ervoor te zorgen dat GenderBalance een veilige omgeving is, zullen alle reacties eerst gescreend worden. De reacties die goedgekeurd worden, zullen worden geplaatst.